MPB, wat staat voor Música Popular Brasileira (Braziliaanse Populaire Muziek in het Portugees), is een populair muziekgenre in Brazilië dat ontstond in de jaren 1960. Het omvat een breed scala aan muzikale stijlen en invloeden, waaronder bossa nova, samba, folk, rock en jazz. MPB staat bekend om zijn poëtische teksten, melodieuze schoonheid en sociaal commentaar en is een integraal onderdeel geworden van de Braziliaanse culturele identiteit. Deze muzikale stroming heeft talrijke Braziliaanse artiesten voortgebracht, waaronder Jorge Ben Jor, Marcos Valle, Ivan Lins, Novos Baianos, Belchior en Dominguinhos. Elk van deze artiesten heeft unieke stijlen gecreëerd die op hun beurt weer trends binnen het genre hebben aangewakkerd. De term wordt vaak gebruikt om een bredere categorie muziek te karakteriseren met Braziliaanse wortels en een kenmerkende "stem en gitaarstijl" die eind jaren 1960 opkwam.
MUZIEK
MPB wordt gekenmerkt door akoestische gitaren, piano's, percussie-instrumenten en koperblazers. Het genre omvat zowel intieme als uitgebreide arrangementen, waardoor een rijke variatie aan muzikale texturen mogelijk is.
Artiesten uit het genre laten vaak ingewikkelde melodieën, harmonieën en akkoordenschema's horen, die de technische brille en creativiteit van de betrokken muzikanten benadrukken. De veelzijdigheid van het genre en de bereidheid om te experimenteren hebben bijgedragen aan de blijvende populariteit.
THEMA'S
Tekstueel verkent MPB een breed scala aan thema's, die het sociaal-politieke landschap van Brazilië weerspiegelen. Veel nummers gaan over liefde, relaties en persoonlijke ervaringen, en duiken in de complexiteit van menselijke emoties. Andere gaan over sociale kwesties, ongelijkheid en politiek commentaar, en bieden een platform voor artiesten om hun mening te uiten en te pleiten voor verandering.
MPB haalt ook inspiratie uit de Braziliaanse cultuur, folklore en regionale tradities en laat de diversiteit van het land zien. Het viert de natuurlijke schoonheid van Brazilië, brengt hulde aan de geschiedenis en reflecteert op de uitdagingen waarmee de bevolking wordt geconfronteerd. Het vermogen van het genre om de essentie van de Braziliaanse samenleving vast te leggen heeft bijgedragen aan de blijvende relevantie ervan.
In het begin van de jaren 1970 beperkte een golf van overheidscensuur de artistieke expressie aanzienlijk, vooral in de muziek. Artiesten werden beperkt in het soort muziek dat ze mochten maken. Afwijking van de normen die door de wet werden opgelegd vormde een serieus risico en degenen die zich verzetten tegen conformiteit werden bedreigd met verbanning. De toegenomen censuur had een remmend effect op de diversiteit en vrijheid van meningsuiting binnen de muziekscene en dwong artiesten een smal pad te bewandelen dat werd gedicteerd door overheidsregels.
BEROEMDE ARTIESTEN
MPB heeft een groot aantal invloedrijke en geliefde artiesten voortgebracht die een blijvende invloed hebben gehad op de Braziliaanse muziek. Enkele bekende MPB-artiesten zijn Caetano Veloso, Gilberto Gil, Chico Buarque, Elis Regina, Milton Nascimento, Maria Bethânia, Djavan, Marisa Monte en Gal Costa.
Net als bossa nova wilde MPB een duidelijk "nationale" Braziliaanse muziek creëren door elementen uit traditionele stijlen te integreren. MPB verwierf een grote bekendheid met muziekfestivals op televisie die een centrale rol speelden in het succes. De opkomst van MPB wordt vaak in verband gebracht met Elis Regina's vertolking van "Arrastão", een lied van Vinícius de Moraes en Edu Lobo.
