Wereldmuziek is een verzamelnaam voor diverse traditionele muziekgenres van buiten de westerse wereld. Muziek in deze categorie heeft doorgaans geen groot commercieel succes. Enkele van de populairdere genres in deze categorie zijn de zogenaamde "township jazz" genres uit Afrika: marabi, kwela, en mbaqanga; maar ook rai uit Algerije, carnatic uit India, en waila muziek van inheemse Amerikaanse stammen.
De term "wereldmuziek" wordt door velen toegeschreven aan de Amerikaanse etnomusicoloog Robert E. Brown, die de term begin jaren zestig begon te gebruiken om muziek uit de hele wereld aan te duiden die niet de Amerikaans-Europese pop- en folktradities volgt. In 1973 richtte hij het Center for World Music op.
Wereldmuziek als benaming begon in de jaren tachtig op grote schaal te worden gebruikt in de Amerikaanse muziekindustrie, meestal als een manier om muziek die niet de klassieke westerse muzikale tradities volgt op de markt te brengen. De eerste van dergelijke artiesten die veel commercieel succes boekten was de Ierse folkband Clannad en de Amerikaan Ry Cooder, die traditionele Americana-muziek speelde. In de jaren negentig behaalde Thomas Mapfumo uit Zimbabwe internationaal succes met muziek uit zijn lokale genre, de chimurenga-muziek. Vermeldenswaard is ook dat de beroemde Amerikaanse folkmuzikant Paul Simon in 1986 een album uitbracht met liedjes die geïnspireerd waren door niet-westerse volksmuziek, met de titel "Graceland".
MUSICALITEIT
Wereldmuziek is een vreemde, uitsluitende categorie. Daarom is het gemakkelijker te beschrijven welk soort muziek er niet in thuishoort, dan wat er wel in thuishoort. Liedjes met typisch Amerikaans-Europese populaire muziekkenmerken vallen erbuiten. Het belangrijkste kenmerk van dergelijke liedjes is de klassieke Europese tonaliteit, dat wil zeggen de ordening van noten in majeur- of mineurakkoorden met een grondtoonakkoord. Ook is de meeste populaire westerse muziek geschreven in de 4/4 maatsoort.
Sommige elementen uit niet-westerse muziek hebben hun weg gevonden naar populaire westerse genres. Een voorbeeld daarvan is het polyritmische karakter van jazz, afkomstig uit de traditionele Afrikaanse muziek. New Orleans-muzikanten aan het eind van de 19e eeuw leerden dit nieuwe muzikale kenmerk van Afro-Cubaanse artiesten die naar de VS reisden. Call-and-response, een ander kenmerk dat populair is in de jazz, maar ook in soul en funk, is eveneens afkomstig uit de Afrikaanse volksmuziek.
THEMA'S
Aangezien er een ontelbaar aantal muziekgenres in deze categorie kunnen worden opgenomen, heeft het geen zin lyrische thema's te noemen die in een aantal van deze genres voorkomen.
BEROEMDE ARTIESTEN
Thomas Mapfumo, genoemd in het geschiedenisgedeelte van dit artikel, is nog steeds actief en geeft live optredens over de hele wereld. Hij kreeg bekendheid met zijn politiek getinte liedjes, vooral gericht op kritiek op de voormalige Zimbabwaanse president Robert Mugabe. Mapfumo's bekendste nummers zijn "Moyo Wangu" (1989), "Ngoma Yekwedu" (1996) en "Chikonzero" (1998). Singer-songwriter Youssou N'Dour komt ook uit Afrika, uit Senegal.
Sertab Erener zingt op pop- en elektronische nummers, maar brengt ook traditionele Turkse liedjes uit. Twee van haar liedjes zijn "Bu Böyle" (2010) en "Kırmızı Gülün Alı Var" (2012). Aruna Sairam zingt liedjes uit het traditionele Indiase genre carnaval. Haar grootste hits zijn "Aigiri Nandini" (2013), "Paiyada" (ook 2013), en"Kalinga Nardhana Tillana" (2006). Loreena McKennitt is een zangeres, songwriter en multi-instrumentalist uit Canada die wereldmuziek brengt met Keltische en Midden-Oosterse invloeden. Haar plaat "The Book of Secrets" uit 1997 is een van de weinige bestsellers in deze muziekcategorie, waarvan wereldwijd ongeveer 2,9 miljoen exemplaren zijn verkocht.
