Ska is een muziekgenre dat eind jaren 1950 ontstond in Jamaica. Ska wordt gekenmerkt door een upbeat tempo, offbeat ritmes en een samensmelting van calypso, jazz en rhythm and blues. Ska speelde een cruciale rol in de ontwikkeling van andere genres zoals reggae en rocksteady. In de jaren 1960 creëerden reggaepioniers als Stranger Cole, Prince Buster, Clement "Coxsone" Dodd en Duke Reid geluidssystemen om Amerikaanse rhythm and blues te spelen en maakten uiteindelijk hun eigen opnames. In deze periode werd ska het belangrijkste muziekgenre in Jamaica en won niet alleen lokaal aan populariteit, maar ook onder Britse mods en veel skinheads in het begin van de jaren 60.
MUZIEK
Ska heeft een kenmerkend offbeat ritme gespeeld door de gitaar of piano, bekend als de "skank". De ritmesectie, bestaande uit bas en drums, zorgt voor een stuwende kracht, terwijl blazers melodieuze en levendige kopersecties toevoegen. Ska bevat vaak energieke en gesyncopeerde gitaarriffs en solo's.
Het tempo van ska ligt meestal tussen de 140 en 165 beats per minuut, wat zorgt voor een snelle en dansbare groove.
THEMA'S
Ska verkent een reeks thema's, die vaak sociale en politieke kwesties weerspiegelen. Vroege ska-songs behandelden onderwerpen als raciale eenheid, armoede en sociale onrechtvaardigheid. De teksten bevatten vaak boodschappen van empowerment, hoop en eenheid, die aansloegen bij de arbeidersklasse en gemarginaliseerde gemeenschappen.
De songtekst van "Party at Ground Zero" van Fishbone gaat bijvoorbeeld dieper in op politiek commentaar en apocalyptische thema's. Het nummer reflecteert ook op de angsten van de arbeidersklasse en gemarginaliseerde gemeenschappen. Het nummer reflecteert ook op de angsten van het tijdperk van de Koude Oorlog, met name de dreiging van nucleaire verwoesting.
BEKENDE KUNSTENAARS
Enkele bekende ska-artiesten zijn The Skatalites, The Specials, Madness, The Selecter en The Toasters. Deze artiesten speelden een centrale rol in de ontwikkeling en popularisering van ska tijdens de beginjaren en de daaropvolgende oplevingen.
Vlak na de Tweede Wereldoorlog kregen meer Jamaicanen een radio en begonnen ze te luisteren naar rhythm and blues muziek uit het zuiden van de Verenigde Staten, zoals in New Orleans. Ze hoorden artiesten als Fats Domino, Barbie Gaye, Rosco Gordon en Louis Jordan, wiens vroege liedjes de wortels hadden van de coole "behind-the-beat" stijl die je terugvindt in ska en reggae. Omdat er tijdens en na de oorlog Amerikaanse soldaten in Jamaica waren, konden Jamaicanen afstemmen op de Amerikaanse militaire radio en kwamen er veel Amerikaanse muziekplaten binnen. Om aan de vraag naar deze muziek te voldoen, zetten zakenmensen als Prince Buster en Duke Reid geluidssystemen op.
